La Vita Sana Voedingsadvies Nijmegen, Elst, Huissen, Lent, Molenhoek en Grave

Wat leggen vrouwen de lat toch hoog! 

Ja hoor, we zitten nog middenin “corona-tijd” en wat zijn we toch ongelooflijk hard voor onszelf. Normaal gesproken hebben we al een super druk leven, laat staan in een tijd dat alles net even anders gaat. Als ik voor mezelf spreek: Werkende moeder, met een gezin waarbij iedereen regelmatig sport en we hebben ook nog een hond. Huishouden is grotendeels mijn taak, manlief werkt de hele week (ik overigens bijna 4 dagen), maar ik ben meer thuis, dus dat is handig zo. Koken vind ik erg leuk, dus doe het ook het liefst zelf. En de kinderen, die zijn gewend dat het aanspreekpunt mama is, dus lopen om papa heen naar mama als er wat geregeld moet worden. Ik denk dat het niet een heel ongebruikelijke situatie is in Nederland, maar het mag wel anders, toch? 

Nou ben ik op zich helemaal vóór een gelijke behandeling van mannen en vrouwen (een gelijk salaris, zelfde baankans, evenveel respect op straat, etc.), maar ik ben toch ook van mening dat we gewoon echt anders zijn, met onze eigen kwaliteiten en mankementen. Biologisch, hormonaal en organisatorisch zijn we echt anders! Dus waarom moeten we dan zonodig hetzelfde bereiken, denken, doen en willen? Vooral dat laatste is ook nog maar de vraag. Want als ik kijk naar hoe veel mannen in het leven/gezin staan en hoe veel vrouwen dat ervaren zit daar een enorm verschil in. Tenminste….dat horen wij veel terug tijdens onze consulten.  

Even lekker stigmatiseren:

Mannen staan in het centrum van hun eigen universum, daar draait alles omheen. Zij kiezen een baan die ze willen en doen dat meestal nog steeds full-time. Als een man 4 dagen gaat werken om een dag voor de kinderen te zorgen dan “heeft hij dat goed geregeld”. Meestal sporten ze met vrienden of fietsen in het weekend met een groep op de wielrenfiets. Om onderweg nog even lekker te lunchen en vervolgens (na een halve dag van huis te zijn geweest) heerlijk voldaan weer terug naar huis te keren. Als ze thuis zijn dan zorgen ze dat hun klusjes gedaan zijn, maar stoppen op tijd om even te ontspannen. Ook op de werkdag lukt het ze vaak om even tijd te nemen om koffie te drinken en een wandeling in de pauze te maken. 

Vrouwen daarentegen draaien in het universum van de mannen mee. En proberen daarbij heel hard om vooral niet uit de bocht te vliegen. Meestal werken ze 3 dagen (dat is niet voldoende om iemand het huishouden te laten doen, maar te veel om het allemaal zelf te doen). Als een vrouw 4 dagen werkt naast een gezin dan werkt ze te hard “zo zo, werk jij víer dagen?”. Op de dagen dat ze dan vrij is probeert ze heel hard te rennen om alles gedaan te krijgen wat ze “moet” doen: schoonmaken, sporten, boodschappen halen, een gezonde maaltijd op tafel zetten, kinderen op tijd uit school halen, nog even een check bij (schoon)ouders doen, hond naar de dierenarts, was strijken en oh, ik moet eigenlijk nog eten…… Tijd voor pauze is er vaak niet en wordt minder belangrijk gevonden dan alles eerst afmaken “anders hebben we het nog niet verdient”. 

Herkenbaar?

Bij veel gezinnen gaat het natuurlijk gepaard met heel veel liefde en gezelligheid, maar het is wel een patroon dat we regelmatig tegenkomen. Waar zit het grote verschil nou in? Dat is moeilijk te benoemen natuurlijk. Ik denk zelf dat het het een mix is van maatschappelijke verwachting en dat wij (vrouwen) dit laten gebeuren.  

Maatschappelijke verwachting

Van kleins af aan wordt ons een verwachting aangeleerd die helemaal niet geëmancipeerd is. Meisje spelen met poppen en dragen rokjes, jongens voetballen en dragen broeken. Gelukkig mag je tegenwoordig wat meer je eigen ding doen, maar oh wee als je te ver uit het plaatje stapt, dat is voor veel mensen nog steeds een lastig te verwerken en te accepteren. Voorbeeld: Zoontje (3 jaar) heeft een rokje aanhad in een winkel, waarop een moeder tegen haar dochter zegt: “kijk dat meisje heeft kort haar, dat is leuk” (plaatje => dit past nog net). Op de reactie “nee, het is een jongentje met een rokje aan” (kortsluiting => stilte “oh jee, is dit jongetje homo, of transgender, oh dat moet ik ok vinden, jeetje wat ingewikkeld”). Maar nee hoor, dit jongetje had gewoon een rokje aan, want dat zit lekker. Als we het overigens een kilt noemen, dan past het weer wel in een plaatje…… 

Maar we doen het ook zelf, want voordat mannen (of de kinderen) vaak de kans krijgen om iets zelf te regelen hebben we het ze niet eens gevraagd (of de ruimte gegeven om het op hun eigen manier te doen) en alles al voor elkaar, en oh ja de dingen die erna kwamen ook alvast voor ze klaargezet. Daar kun je natuurlijk mee stoppen! Je kunt natuurlijk eens even rustig gaan zitten en bedenken wat je graag wilt dat er gebeurt, en of het reëel is om dat allemaal vandaag te (willen) doen. Vindt je je baan nog wel leuk? Heb je het idee dat je salaris klopt bij wat je doet? Sport je omdat je het fijn vindt of omdat het moet? Heb je veel afspraken omdat je daar zin in hebt?

Ik zal je zeggen in het begin is dat erg lastig, selfcare. Loslaten, anderen het zelf laten doen en nee zeggen, kan heel moeilijk zijn. Maar als je dan eenmaal zo ver bent dat het lukt, dan kun je ook genieten van het feit dat je “maar” 3 dagen werkt en je eigen tijd kan indelen om andere dingen te doen. De tijd die jij overdag lekker met de hond naar het bos gaat of dat je op de koffie gaat bij een vriendin, die tijd maak je de rest van de dag echt wel goed. En als het niet lukt, dan niet. Dat is geen mislukte dag! Het is gewoon niet gelukt. Als je rust neemt, geniet er dan ook van! Ga niet gefrustreerd met een kop thee zitten omdat je pauze “moet” houden of omdat “je het verdient” maar omdat je daar zin in hebt. Doe het klusje dat je vandaag wilt doen en zet lekker de radio aan.  

Social media

Kijk ook vooral niet op alle social media kanalen hoe leuk en gezellig het bij anderen is, maar bepaal je eigen kaders en verwachtingen, dan zit je altijd goed. Dus gebruik deze “corona-tijd” nog even om voor jezelf keuzes te maken en bereid jezelf en je gezin voor op de verwachtingen die er straks weer zijn als we “weer kunnen”. Maak afspraken thuis die er nog niet waren en houd jezelf ook aan die afspraken, want als je jezelf (je grenzen, waardes en normen) niet serieus neemt, waarom zou iemand anders het dan doen.

Soms moet je gewoon een grotere broek kopen….!

Als mensen bij ons binnenkomen hebben ze vaak een bepaald doel voor ogen: “Ik wil 15 kg afvallen”. Zo stellig als ze binnenkomen, zo twijfelachtig zijn ze als ik uitleg dat ik gewicht eigenlijk helemaal niet interessant vind. Want uit het gesprek blijkt dan vaak dat ze eigenlijk helemaal niet die 15 kg willen afvallen, maar een slanker of gezonder lichaam willen hebben. En het beeld dat ze hebben van een slanker en gezonder lichaam is waarschijnlijk het beeld dat ze kennen van toen ze 15 kg lichter waren. Hiernaast is dat meestal ook niet alleen 15 kg geleden, maar zijn er inmiddels ook wat (stressvolle) jaren verstreken die gepaard gingen met een andere levensstijl dan toen ze nog 15 kg lichter waren. Lang verhaal kort: afvallen is bij ons niet een doel op zich, maar meer een gevolg van.

Wat mensen ook vaak vergeten is dat het veranderen van je levensstijl (en dus je uiterlijk en gezondheid) tijd kost en veel geduld. Het figuur/gewicht dat je nu hebt is er niet in 2 maanden aangevlogen, dus het kan er (meestal) ook niet in 2 maanden weer af. Goed voor jezelf zorgen is namelijk iets dat je doet voor de rest van je leven en niet om de weegschaal te zien aftellen tot een maatschappelijk geaccepteerd getal. Het begint met het maken van de keuze om voor jezelf te kiezen met alle consequenties die daarbij horen, en dan wordt het ingewikkeld.

Even terug naar die weegschaal, want wat zegt dat getal nou eigenlijk? Helemaal niet zoveel namelijk. Als we kijken naar hoe je lichaamsgewicht is opgebouwd, dan is gewicht een heel raar instrument om te gebruiken als je wilt bepalen of je slanker bent dan eerst en al helemaal of je gezonder bent dan eerst. Wij zien genoeg voorbeelden van hele gezonde mensen met een hoger lichaamsgewicht en hele lichte mensen die vreselijk ongezond zijn. Je lichaamsgewicht is opgebouwd uit alles wat je de hele dag met je meedraagt: spieren, organen, vocht, darminhoud, je vorige maaltijd, hersenen, botmassa en oh ja ook vet. Het gedeelte dat je aan vetten met je meedraagt is dus een gedeelte van het gewicht dat je op de weegschaal terug ziet, maar vet is niet eens het eerste dat je verliest aan gewicht als je minder weegt. Volg je me nog?

Stel je verliest in één week 2 kg lichaamsgewicht. Je hebt niet veel anders gedaan, maar bent vooral “heel streng voor jezelf geweest” door veel te weinig te eten. Het is heel waarschijnlijk dat je geen 2 kg vet bent verloren, maar wel vocht en spiermassa kwijt bent en dat je minder maag/darminhoud hebt (omdat je simpelweg minder hebt gegeten). Als je daadwerkelijk 2 kg vet wilt verliezen moet je, naast dat je voldoende voedingsstoffen binnenkrijgt om gezond te blijven, ook nog eens ca. 14.000 kcal méér verbranden dat wat je eet, dat lijkt me in een week vrij veel. Dus dit gewicht ben je helaas niet kwijt in vet, maar (naast dat je je waarschijnlijk belabbert voelt na zo’n week) heb je  ontzettend roofbouw gepleegd op je lichaam! 

Als we niet meer mogen wegen, wat is dan wél een goed idee? Als je weet dat spiermassa per kg een kleiner volume heeft dan vet* dan begrijp je dat het veel zinvoller is om te kijken naar bijv. buikomvang of gewoon hoe je kleding zit. Als je met een gezond voedingspatroon en een realistisch beweegpatroon aan de slag gaat, en daarnaast probeert om je stress te verminderen, voldoende te ontspannen en te slapen, geen alcohol of tabak gebruikt ben je goed bezig. Op een goede basis van voldoende voedingsstoffen kan je lichaam namelijk op volle toeren draaien en voor je aan het werk om dat teveel aan volume wat je hebt gekregen te verminderen. Want dat is het hè!? Mensen willen niet per se gewicht kwijt, ze willen weer in hun kleding passen en tevreden kunnen zijn over hun spiegelbeeld. Hoe vervelend is het dan dat je niet tevreden bent over jezelf en daar ook nog eens aan herinnert wordt doordat je de hele dag in te strakke kleding loopt? 

Dus mijn tip is om vooral de weegschaal lekker bij het grof vuil te zetten, en voor nu kleding te kopen in een maat die wèl past. Niet dat je je doelen om slanker en gezonder te worden uit het raam moet gooien, maar wel om jezelf goed te voelen terwijl je daar naartoe werkt. Het is een traject dat lang kan duren en waar veel wilskracht voor nodig kan zijn, dus je maakt het jezelf veel makkelijker als je niet de hele dag het gevoel hebt dat je een broek van je tienerdochter aan getrokken hebt. Weet dat je goed op weg bent, dat je je best doet. Lach naar jezelf in de spiegel en straal! Dan ga je graag naar buiten om lekker te wandelen, mensen op te zoeken en ondertussen gezonde keuzes maken waar nodig. Uiteindelijk zal echt je vetmassa verminderen en je oude kleding wel weer passen, maar hoe lang dat duurt weet niemand van te voren.

* 1 kg spier is ongeveer 0,9 liter en een kg vet is ongeveer 1,1 liter

Al dat lekkers van onze lieve Sint bevat toch de nodige calorieën en koolhydraten. Kies daarom voor een lekkernij die je écht lekker vindt, maar let hierbij wel op de hoeveelheden. Maak ook gedurende de dag verantwoorde keuzes, zodat je extra kunt genieten van jouw favoriete Sinterklaasproduct.

Hieronder enkele tips om deze dagen ongeschonden door te komen.

• Bereid jezelf voor op het Sinterklaasavondje (of middag) door de rest van de dag meer maat te houden.
• Zorg dat je in balans blijft. Probeer bij de lunch een salade of groenteomelet te maken. Laat de zetmeelporties achterwege bij de avondmaaltijd en neem voldoende groente en mager vlees of vis of vegetarisch product. Drink bij de avondmaaltijd water en geen alcohol of fris. Hierdoor heb je meer ruimte voor een extraatje in de middag of later op de avond.
• Maak deze dagen eens wat vaker een lekkere wandeling om de extra calorieën te verbranden.
• Ook is het na een stevige wandeling lekker om warme chocolademelk te drinken. Maak het dan zelf met volle/plantaardige melk, een lepel cacaopoeder en vloeibare stevia.
• Ben je bang dat je te veel gaat snoepen, maak dan een verantwoorde lekkernij. Zoals de koolhydraatarme pepernoten of je kunt ook zelf marsepein maken maken. Hiervoor heb je nodig: 250 gram blanke amandelen (fijngemalen), erythritolpoeder naar smaak en een beetje water. Je kunt alles samen kneden tot een mooie bal, laat dit dan een dag op kamertemperatuur rusten in een bakje of plasticfolie. Je kunt er allerlei figuren van maken.

Recept: Koolhydraatarme pepernoten

Ingrediënten

• 50 g roomboter of plantaardige boter
• 100 g amandelmeel
• 10 g koek- of speculaaskruiden
• snufje (gemalen zee-) zout
• zoetstof – erythritol of stevia naar smaak
• 15 ml amandelmelk of andere plantaardige melk

Bereiden

• Verwarm de boter op laag vuur tot de helft is gesmolten, haal van het vuur en zet apart.
• Meng in een kom eerst het amandelmeel, speculaaskruiden, zout en zoetstof door elkaar. Giet de boter erbij en kneed. Voeg eerst 1 el amandelmelk toe. Voeg meer toe indien nodig tot je een smeuïge deegbal hebt. Proef of het zoet genoeg is.

Balletjes maken

• Rol kleine balletjes. Leg ze op een bakplaat bekleed met bakpapier. Druk de balletjes een beetje plat. Laat de pepernoten 2 uur ‘drogen’ op kamertemperatuur.

Bakken

• Verwarm de heteluchtoven voor op 160 °C. Bak de kruidnootjes 5-7 minuten. Blijf erbij en controleer of ze niet verbranden (gaat snel door de amandelmeel). Voel of ze al een een beetje stevig aanvoelen aan de buitenkant. Temper de heteluchtoven tot 135 °C en laat ze nog 5 – 10 minuten drogen.
  Let op: blijf erbij en controleer of ze niet verbranden. Het gaat erom dat ze drogen en niet meer echt bakken. Elke oven bakt anders, dus het is lastig om precies te zeggen hoe lang je nodig hebt.
• Schep de pepernoten na het bakken direct van de bakplaat, anders verbranden ze alsnog. Laat helemaal afkoelen. De pepernoten krijgen als ze helemaal afgekoeld zijn een lekkere crunch. Dus ze zijn eerst nog een beetje zacht.